Ik was een eind in de 30 toen ik voor het eerst kennis maakte met zelf tekenen en schilderen. Dat was in het  kader van een zogenaamde “doe-vakantie”, in Frankrijk. Ik herinner me niet ooit eerder, zoals op school les daarin te hebben gehad. Jammer, dat een dergelijke les er niet was. Maar er was dus die doe-vakantie, en die bracht mij dat ik lol ging krijgen in tekenen en schilderen.

Nu, dik 40 jaar later, is er die lol nog steeds.
De aardigheid zit hem voor mij nog steeds in dat ik iets kan maken, iets concreets wel te verstaan. Daaraan werken. En dat is iets anders dan praatjes houden of praatjes maken of naar praatjes luisteren, hoe interessant of ingewikkeld ook. Dat concrete is dan een beeld maken van bv een landschap of van een gezicht of een figuur.

En als het lukt om dat beeld te maken, iets van de realiteit weer te geven, dan wordt het daarna spannend om ermee te gaan spelen. Spelen met variaties in vorm of in kleur. Nóg spannender wordt het om de realiteit te laten voor wat zij is, en blanco te beginnen. Of te beginnen vanuit de eigen fantasie en het eigen beeldgevoel, dus te improviseren. Dat is wat mijn schilderijen laten zien. Een boodschap of ideologie heb ik niet. Met het getoonde werk moet u het doen.

Toelichting bij expoperiode 90

Mijn schilderwerk overziend concludeer ik dat mijn inspiratie om aan het werk te gaan vooral wordt gewekt door verwondering: onverwachte plekken buiten, een verrassend gezicht of uitzicht. En als dat niet voorhanden is dan maak ik dat, zoals dat wel gebeurt in dromen.

In het bijzonder  raak ik in verwondering door sloten, beken en riviertjes. Ik wandel meerdere malen per week langs de Lage Waard, een zijarm van de Rijn, waarlangs een charmante polderweg loopt.

Veel van mijn schilderwerk vindt daar zijn oorsprong. Maar daar niet alleen, bv ook in Frankrijk zoals in het tentoongestelde werk wel te zien is.

am.sax@planet.nl