2D
‘Tekenen is altijd mijn manier geweest om dingen te begrijpen. Als ik iets zie dat indruk op mij maakt, of als ik iets niet begrijp, maak ik een tekening om te proberen het te doorgronden. Tekenen en schilderen is mijn venster op de wereld. En het is ook het venster waardoor ik mijn observaties, gedachten en ideeën met anderen deel’.
Wim van Loons kunst gaat in grote lijnen over ‘mensen’ en ‘plaatsen’. ‘Mensen’ kunnen portretten zijn van individuen van groepen. Het gaat om een individu, dat een persoonsvertegenwoordiger, maar ook om wat hij ‘het groepsindividu’ noemt. We voelen ons allemaal uniek, en proberen dat te zijn. Aan de andere kant wordt de manier waarop we eruit zien en ons gedragen beïnvloed door onze omgeving, onze opvoeding, door een gevoel erbij te willen horen, door ideeën, politiek of zelfs heldenverering. ‘Groepspersoon’ is op die manier een contradictie op zich. Op ‘plaatsen’ deelt Van Loon voornamelijk zijn observaties, zijn blik op wat hij zich om zich heen ziet, zijn fascinatie voor de ritmes, orde en chaos van de natuurlijke en niet-natuurlijke omgeving.
Zijn werk kan een enkel beeld zijn, of een ‘constructie’ van een aantal kleinere delen. In zijn tekeningen maakt hij vaak gebruik van grafische technieken, om de mogelijkheid te hebben om in serie te werken, en zo een thema op verschillende manieren te benaderen. Hij werkt op een ‘gelaagde’ manier, waarbij hij een schilderij van tekening langzaam opbouwt en optimaliseert. In zekere zin is Wim van Loons kunst een uitnodiging. Hij heeft het nodig om zijn observaties, gevoelens en gedachten te delen.
‘Tekenen is altijd mijn manier geweest om dingen te begrijpen. Als ik iets zie dat indruk op mij maakt, of als ik iets niet begrijp, maak ik een tekening om te proberen het te begrijpen. Tekenen en schilderen is mijn venster op de wereld. En het is ook het raam waardoor ik mijn observaties, gedachten en ideeën met anderen deel.’
De kunst van Wim van Loon gaat in grote lijnen over ‘mensen’ en ‘plaatsen’. ‘Mensen’ kunnen portretten zijn van individuen of groepen. Het gaat over een individu, dat een persoon vertegenwoordigt, maar ook over wat hij ‘het groepsindividu’ noemt. We voelen ons allemaal uniek en proberen dat ook te zijn. Aan de andere kant wordt de manier waarop we eruitzien en ons gedragen beïnvloed door onze omgeving, onze opvoeding, het gevoel ergens bij te horen, ideeën, politiek of zelfs heldenverering. ‘Groepspersoon’ is dus een contradictie op zichzelf. In ‘places’ deelt Van Loon grotendeels zijn observaties, zijn kijk op wat hij om zich heen ziet, zijn fascinatie voor de ritmes, orde en chaos van de natuurlijke en niet-natuurlijke omgeving.
Zijn werk kan een enkel beeld zijn, of een ‘constructie’ van een aantal kleinere onderdelen. In zijn tekeningen maakt hij vaak gebruik van grafische technieken, om de mogelijkheid te krijgen om in series te werken en zo een thema op verschillende manieren te benaderen. Hij werkt ‘gelaagd’, waarbij hij een schilderij of tekening langzaam opbouwt en optimaliseert. In zekere zin is de kunst van Wim van Loon een uitnodiging. Hij nodigt je uit om zijn observaties, gevoelens en gedachten te delen.
mail@wimvanloon.nlwww.wimvanloon.nl